Informacje o sortowaniu:
sortowanie wg trafności:
Domyślnie kolejność sortowania produktów ustawiona jest według trafności tj. poziomu dopasowania szukanej frazy do nazwy jego atrybutów, wyniku popularności bazującego na zachowaniach klientów (np. jak często klienci kupują ten produkt) oraz propozycji ekspertów Empik. Czynniki, które bierzemy pod uwagę to dostępność produktu, szybkość dostawy, koszt wysyłki; czy naszym zdaniem produkt może być interesujący.
sortowanie wg popularności:
kolejność produktów ustawiona jest według zebranych informacji o sumie interakcji klientów z danym produktem, takich jak kliknięcia, zakupy i inne akcje reprezentujące zainteresowanie produktem.
sortowanie wg rabatu procentowo:
kolejność produktów ustawiona jest wg wielkości % rabatu liczonej od ostatniej ceny przed obniżką, od najwyższej do najniższej.
sortowanie wg rabatu kwotowo:
kolejność produktów ustawiona jest wg wielkości kwoty rabatu liczonej od ostatniej ceny przed obniżką, od najwyższej do najniższej.
sortowanie wg oceny:
kolejność produktów ustawiona jest według najwyższych ocen klientów, w sytuacji gdy produkty mają tą samą ocenę w pierwszej kolejności wyświetlany jest produkt mający większą ilość ocen.
Maria Konopnicka przyszła na świat jako Maria Stanisława Wasiłowska 23 maja 1842 roku w Suwałkach. Rodzicami poetki byli Józef Wasiłowski i Scholastyka z rodziny Turskich, którzy zamieszkiwali dom w Suwałkach przy ulicy Kościuszki 31. Budynek nadal istnieje i znajduje się w nim muzeum. Maria w wieku 7 lat wraz z rodzicami przeniosła się do Kalisza i zamieszkała na parterze pałacu Puchalskich, na Warszawskim Przedmieściu.
Jako 12-latka poetka straciła matkę. Ojciec musiał sam wychowywać Marię i jej rodzeństwo: Wandę Zenobię, Jana Jarosława, Laurę Celinę i Jadwigę Julię. Był prawnikiem, obrońcą Prokuratorii Generalnej i patronem Trybunału Cywilnego. Jednocześnie Józef Wasilewski wyznawał gorliwie wiarę chrześcijańską i w niej wychowywał swoje dzieci.
W latach 1855–1856 Maria Konopnicka przebywała na pensji u sióstr Sakramentek w Warszawie, gdzie poznała Elizę Pawłowską, później Orzeszkową, z którą dzieliła literacką pasję. O zamiłowanie Marii do literatury zadbał ojciec, który czytał dzieciom dzieła Słowackiego, Krasińskiego czy Mickiewicza.
W 1862 roku Maria wyszła za mąż za zubożałego ziemianina, starszego od niej o 12 lat Jarosława Konopnickiego herbu Jastrzębiec. Po ślubie zamieszkała wraz z małżonkiem w niewielkim domu w Bronowie koło Poddębic. Jarosław Konopnicki był najstarszym z braci, dlatego to jemu przypadło w udziale zarządzanie dobrami rodzinnymi, w skład których wchodziły wsie: Konopnica, Bronówek i Bronów.
Na strychu swojego nowego domu młoda mężatka znalazła dużo ciekawych książek, w tym wybór klasyków francuskich i niemieckich. Przejawiała ogromną pasję czytania, co w jej otoczeniu było uznawane za dziwactwo. Była także doskonałą gospodynią, urządzającą gwarne biesiady dla męża i jego gości. W 1863 roku Konopnicka urodziła syna Tadeusza i wraz z nim i mężem musiała udać się na emigrację, w obawie przed aresztowaniem Jarosława Konopnickiego. Rodzina przebywała w Wiedniu i Dreźnie, ale w drugiej połowie 1864 roku wróciła do kraju. Co ciekawe, w ciągu pierwszej dekady małżeństwa Maria Konopnicka urodziła aż ośmioro dzieci, z których dwoje zmarło zaraz po przyjściu na świat.
Wychowywanie pociech nie przeszkodziło Marii Konopnickiej w rozwijaniu literackiej pasji i w samokształceniu. Chciała być samowystarczalna i przestała jej odpowiadać wyłącznie rola gospodyni domowej. Mąż ograniczał ją w różnoraki sposób i nie podobały się mu jej literackie zainteresowania.
W 1872 roku państwo Konopniccy sprzedali zrujnowany majątek rodzinny i zamieszkali w guberni kaliskiej, w folwarku w Gusinie, który wydzierżawili. Tu Maria Konopnicka napisała poemat „W górach”. Spotkał się on z przychylnymi opiniami, m.in. Henryka Sienkiewicza. To dodało Konopnickiej skrzydeł – podjęła decyzję o rozstaniu z mężem. W 1876 roku odeszła od niego, a w 1877 roku przeniosła się z dziećmi do Warszawy. Jej perypetie opisuje wiersz „Przed odlotem”.
Mimo rozstania, pozostała w kontakcie z Jarosławem, który zbankrutował, ponieważ wydawał duże kwoty na wykupywanie chłopów od służby w rosyjskim wojsku.
Do 1890 roku Maria Konopnicka mieszkała w stolicy Królestwa Polskiego, utrzymując siebie i dzieci z udzielania prywatnych lekcji i korepetycji. Z czasem zaczęła tłumaczyć odpłatnie różne pisma. Była poliglotką – posługiwała się językiem francuskim, niemieckim i rosyjskim, a później nauczyła się języka angielskiego, włoskiego i czeskiego. Była aktywistką społeczną – brała udział w dozwolonych oraz konspiracyjnych akcjach społecznych, takich jak Czytelnie dla Kobiet, Koło Oświaty Ludowej czy sprawowanie opieki nad więźniami politycznymi. W 1882 i 1884 roku wyjeżdżała kolejno do Austrii i Włoch, co zaowocowało napisaniem poematów. W latach 1884–1886 pełniła funkcję redaktorki pisma kobiecego „Świt”.
W latach 90. XIX wieku Konopnicka zaczęła więcej podróżować: do Niemiec, Szwajcarii, Austrii, Włoch i Francji. Pozostawała jednak w kontakcie z wydawnictwami i prasą oraz organizacjami społecznymi każdego zaboru w Rzeczpospolitej Polskiej, w tym z Macierzą Szkolną.
Sprzeciw pisarki wobec administracji pruskiej miał odzwierciedlenie w jej twórczości, między innymi w znakomitych poematach. W 1905 roku Konopnickiej udało się przedostać do Warszawy, gdzie przez kolejne dwa lata organizowała akcje pomocowe dla więzionych w związku z ewolucją.
Debiutem poetyckim Marii Konopnickiej był wiersz „W zimowy poranek”, który wydała w piśmie „Kaliszanin” w 1870 roku, jeszcze w trakcie małżeństwa z Jarosławem. Jednak dopiero udany i dobrze oceniony cykl poetycki „W górach” sprawił, że Maria zajęła się na pełny etat karierą poetycką. W okresie zaborów Polski pisała nowelki i powieści dla dzieci i młodzieży, w których pojawiały się motywy zmian społecznych, czego przykładem są dzieła: „Mendel Gdański” z 1890 roku, „O Janku Wędrowniczku” z 1893 roku oraz „O krasnoludkach i sierotce Marysi” z 1896 roku.
W 1902 roku, zarówno we Lwowie, jak i w Krakowie, świętowano 25–lecie pracy literackiej Marii Konopnickiej, a w dowód uznania, w 1903 roku, otrzymała ona od narodu dar w postaci dworku w Żarnowcu na Pogórzu Karpackim.
W swojej karierze pisarskiej Konopnicka tworzyła różne gatunki literackie. Początkowo były to poematy stylizowane na pieśni, jak i wiersze. Później, od 1882 roku, zajmowała się prozą beletrystyczną, reportażem i nowelistyką. Inspiracją dla niej były dzieła Bolesława Prusa, Henryka Sienkiewicza czy jej przyjaciółki, Elizy Orzeszkowej. Debiutem prozaicznym autorki były „Cztery nowele” z 1888 roku. Pisała ona także szkice reportażowe w nurcie literatury realistycznej oraz wierszyki dla dzieci, z których jest znana.
Jednym z najbardziej znanych wierszy Konopnickiej jest „Rota”, która została opublikowana w 1908 roku w miesięczniku „Przodownica”. Pełna emocji „Rota” zrobiła karierę dopiero w 1910 roku, podczas obchodów grunwaldzkich.
Maria Konopnicka zmarła 9 października 1910 roku na zapalenie płuc w sanatorium Kisielki we Lwowie. Została pochowana na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie, w Panteonie Wielkich Lwowian.